สัมภาษณ์ คุณศักดา โควิสุทธิ์

   ต้องถือว่าชีวิตผมหักเห ความตั้งใจในมหาวิทยาลัยคือว่าผมเรียนทางด้านนิติศาสตร์ ความตั้งใจตอนนั้นคืออยากเป็นอัยการ ผู้พิพากษา แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนจบแล้วเข้าไปทำงานจริง ๆ ก็คือ ได้ค้นพบตัวเองว่าตัวเองไม่ใช่  ไม่ตรงอาชีพตรงนี้ ดังนั้นก็เลยกลับมาพักผ่อน พอดีที่บ้านมีธุรกิจเกี่ยวกับก่อสร้างก็เลยลงมาช่วยดูกิจการของที่บ้าน พอช่วยแล้วรู้สึกว่ามันสนุก มันมีปัญหาให้แก้ทุกวัน และเป็นปัญหาที่ไม่ซ้ำ ณ วันนี้ร่วม 20 ปี ตัวผมยังเจอปัญหาอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ มันก็เลยเหมือนกับเติมสิ่งที่ขาด เพราะส่วนตัวผมเป็นคนชอบแก้ปัญหา เวลามีปัญหาก็รู้สึกสนุก สนุกกับการที่เข้าไปดูแลแก้ไข ทำให้รู้สึกสนุกกับการทำงาน แต่ถ้าชีวิตมันราบเรียบวัน ๆ ไม่มีอะไรเหมือนนักบัญชีที่ทำงานประจำ อย่างนี้ก็ไม่ใช่ชีวิตตัวเอง 

   สิ่งหนึ่งที่ได้จากการที่เคยเป็นนักกฎหมายมาก็คือ ความยุติธรรม ทำให้เรามีคติประจำใจว่าทำอะไรต้องมีความยุติธรรม พอเรามีความยุติธรรมแล้วการทำงานก็จะทำงานร่วมกับคนอื่นได้หมด  จริง ๆแล้วที่ผมไม่อยากเป็นทนายก็คือ เราต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ต้องชนะ ถึงแม้ลูกความเราผิดเราก็ต้องทำให้ชนะ ซึ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่เราเรียนมา คือ ความยุติธรรม แต่ถ้าเราไม่ทำให้ลูกความชนะ เราก็ไม่มีโอกาสดังในอาชีพของทนายความ ดังนั้น ผมจึงถอยออกมา และตัดสินใจไม่เป็นอาชีพทนายความ หรือนักกฎหมายอีกต่อไป

   เพื่อน ๆ บางคนในตอนนั้นก็ยังเรียนอยู่ บางคนก็ทำงานช่วงที่จบใหม่ ๆ สมัยนั้นก็ไม่ได้  หางานง่ายเหมือนกัน ก็คล้าย ๆ กับช่วงที่เจอวิกฤตเศรษฐกิจ ช่วงนั้นไม่ค่อยดี คนที่จบมาปริญญาตรีเงินเดือนก็ประมาณ 2,000 กว่าบาท เรียกว่าก็แย่งกันสมัครงานกันเลย  เพื่อนๆ ผมบางคนก็ทำงานได้ตรงกับสายอาชีพ บางคนก็เรียน แต่ก็เรียกว่า หลายๆคนตะครุบงานไว้ก่อน

   ในการทำงานของผมก็มีท้อบ้างเป็นระยะ ๆ เช่น บางครั้งทำงานเต็มที่แล้วแต่เก็บเงินไม่ได้ อย่างเช่นผู้ว่าจ้างมีประสบการณ์มากกว่าเรา จะติโน่น ตินี่ อีกอันหนึ่ง คือบางทีงานเข้ามาเยอะ ๆ แต่เราไม่มีคนงานเพียงพอ งานทำไม่ทัน ก็รู้สึกว่าจะส่งงานไม่ทัน ถูกปรับ หรือแม้เรารับงานมาแล้วอยู่ ๆ วัสดุขึ้นราคาแบบพรวดพลาด มีปัญหาตลอดเวลา ชีวิตไม่ได้ราบรื่นเหมือนสมัยเรียนเลย

    ในตอนเริ่มแรกที่จับงานก่อสร้างใหม่ ๆ ผมไม่มีความรู้ในงานก่อสร้างเลย แต่สิ่งหนึ่งเราสามารถบอกตัวเองว่า ถ้าเราไม่ได้เรียนมา แต่เราก็ใฝ่หาความรู้เองได้ อาจารย์คนแรกผมก็เป็นพวกช่าง เราก็ต้องไปนั่งคุยกับเขา คุยตั้งแต่การตอกเสาเข็ม ตีผัง คุยหมดทุกเรื่อง ผมเข้าไปอยู่ในไซต์งานจริง ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมว่าตัวผมยังไม่พอคือการอ่านหนังสือ ผมเข้าไปร้านหนังสือ ซื้อหนังสือมาหลายเล่ม และสิ่งหนึ่งที่ผมพัฒนาประสบการณ์ขึ้นคือ พยายามหาเพื่อนที่เป็นวิศวกร ผมพยายามไปคุย ถาม โดยไม่อายว่าเราโง่ จะถามตลอดเวลา ไม่อายที่จะถาม แต่ถ้าวันนั้นอาย วันนี้ก็คงไม่ได้ทำตรงนี้  ฉะนั้นจึงอยากจะบอกว่า เวลาทำอะไรที่เราไม่รู้เนี่ย จงอย่าอาย อย่าไปรักษาฟอร์ม

    หลังจากนั้นวันหนึ่งผมก็ได้ไปดู เค้าทำบริษัทรับสร้างบ้านกัน ผมก็เข้าไปดูว่าเค้าทำกันอย่างไร พอเห็นรูปแบบเห็นแนวทาง ผมก็คิดว่าเราน่าจะทำได้ และทำได้ถูกกว่าเค้า เพราะเราอยู่ไซต์งานเองหมด ซื้อของเอง ขับรถส่งของเอง ก็คิดว่าของเราต้นทุนต่ำกว่า และน่าจะเบียดตลาดได้ ก็เลยร่วมเพื่อนมาเปิดเป็นบริษัทรอยัลเฮาส์ นี่แหละประมาณ พ.ศ.2528

    ตอนนั้นบริษัทรับสร้างบ้านยังมีไม่มาก เราก็มีลูกค้าอยู่บ้าง เดือนละราย 2 ราย บางเดือนไม่มี แต่พอรวมทั้งปี เรามีงานทั้งปี แต่ที่ขายได้ก็เพราะเราลงไปขายเอง สร้างเอง พูดง่าย ๆ คือ ลงไปทำเองทั้งหมด พอเราลงไปทำเอง เรามีหัวใจของการบริการ ถึงแม้ว่าตอนนั้นเราเป็นบริษัทที่เล็ก ๆ แต่เราก็บริการลูกค้าได้ครบทุกอย่าง ลูกค้าก็พอใจ ดังนั้นผมก็อยากจะฝากบอกว่า ณ วันนี้ถ้าเราเห็นธุรกิจอะไรที่ใหญ่ ๆ หรือธุรกิจอะไรก็ตาม และเราพอมีโอกาสที่จะทำได้ เราก็ควรจะทำ ให้ตัดสินใจก่อนให้ดี แต่ต้องบอกว่า เราตั้งใจจะทำมันแค่ไหน เราชอบหรือเปล่า พยายามหาจุดอ่อน จุดแข็งของเราคืออะไร แล้วจุดอ่อนเราจะปิดได้ไหม พยายามเสนอจุดแข็ง และนำจุดอ่อนให้เป็นจุดแข็งให้ได้  ดูได้จากธุรกิจของผม ณ วันนั้นมาถึงวันนี้ก็ 10 กว่าปีแล้วเราก็โตขึ้นมาจากจุดเล็ก ๆ อย่าง สโลแกนบริษัท " รับสร้างบ้านตามสัญญา ตรงเวลา ในราคาที่ลงตัว " ตรงนี้จะมีที่มาที่ไป ตอนนั้นเราเรียก ครีเอทีฟมา ทางเขาก็บอกว่าทางเรานี่มีหลักคิดอย่างไรในการทำธุรกิจรับสร้างบ้าน เราก็คุยกันไปโดยใช้คุณภาพ ผลงาน หลักคิดของบริษัท จนเกิดเป็นสโลแกนนี้ขึ้นมา เราก็ทำงานให้ลูกค้าได้จริงตามสโลแกนของบริษัท  จึงทำให้สโลแกนนี้มีความหมาย

    ท้ายสุดนี้ผมขอฝากทุกคนว่าในการทำงานหรือทำธุรกิจนั้น จะต้องค้นพบตัวเองให้เจอว่าตัวเองทำงานตรงนั้นสนุกหรือเปล่า มีความสุขกับการทำงานตรงนั้นไหม ถ้าสนุกโอกาสที่จะประสบความสำเร็จก็มีแล้ว เพราะว่าใจมันรัก

    อีกเรื่องนึง คือเรื่องเงินทุน พวกเราหลาย ๆ คนที่มาทำธุรกิจแล้วไม่ประสบความสำเร็จ  ก็คือไม่มีตารางของการใช้จ่ายเงิน คือบางคนมีเงินทุนที่ดี แต่ไม่มีวินัย หรือไม่มีมาตรการใช้จ่าย ตรงนั้นไปไม่รอดสักราย ไม่ใช่แต่เรื่องเงินอย่างเดียว ในการทำธุรกิจมันประกอบกันหลาย ๆ อย่าง อยากจะบอกว่าทุกอย่างจะต้องมีแผน มีเป้าหมาย ถึงจะประสบผลสำเร็จ

    อยากจะฝากว่าในเรื่องของผู้ร่วมงาน ถ้าเราเป็นหัวหน้าทีม เราจะต้องทำให้ลูกทีมมีความสุขกับการทำงาน แล้วตรงไหนมีปัญหาอะไร เราก็ลงไปดู ให้คำแนะนำ และที่สำคัญต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน ต้องให้โอกาสแต่ละคนแสดงความเห็น ในมุมมองส่วนตัวของผม นอกเหนือสิ่งอื่นใดแล้วจะต้องมีดวงหรือวาสนามาเสริมด้วย ดวงกำลังจะดีมีโอกาสจะทำความดีได้ก็ทำซะ อย่าหยุดที่จะทำ แต่ไม่ใช่ทำจนงมงายนะ แล้วดวงมันจะมาเอง จะทำธุรกิจอะไรก็ต้องอาศัยดวงด้วย และก็สิ่งต่าง ๆ ที่ผมได้พูดไปแล้ว ก็ขอให้ทุกคนโชคดี

http://www.royalhouse.net/